เรื่องย่อบางครั้งก็น่าเห็นใจคนเขียนบทละครเพราะหลายอย่างได้ถูกเล่ามาบ่อยและหลากหลายจนคงไม่รู้จะหาอะไรใหม่ที่ใหม่จริงๆมาเล่ามาเล่นแล้ว บ่อยครั้งคนดูจึงได้เห็นการเอาของเก่ามาเล่าใหม่ในทุกทางทั้งจากการนำมาสร้างใหม่ที่เรียกกันหรูๆว่ารีเมค หรือจะเป็นการดัดแปลงที่อาจเรียกว่าได้รับแรงบันดาลใจก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกคนดูจึงได้เห็นงานละครออกมาซ้ำแนวกันมากมาย อาจมีบ้างที่คนเขียนบทสามารถใส่รายละเอียดและชั้นเชิงเข้าไปเพื่อให้ดูเหมือนใหม่ในความเก่าทำให้ในความซ้ำไม่ดูช้ำเพราะยังมีรายละเอียดข้างในที่โดน ที่เหลือคือจุดขายที่ต้องมีและต้องมั่นใจว่าคนดูจะซื้อเช่นเดียวกับละครเกาหลีที่ดูไปบ่นไปต้องมาเขียนชวนชมในบทความนี้ เพราะจุดขายมีหน้าเสื่อที่แข็งแรงจนทำให้แม้จะอยู่ในแพล็ตฟอร์มที่ไม่ใช่ตัวเลือกแรกผู้เขียนก็ยังตามไปดู และจุดขายนั้นคือสองนักแสดงนำที่การันตีงานดีอย่าง “คังฮานึล” กับ “ฮาจีวอน”โดยเฉพาะรายหลักพักหลังไม่ค่อยรับงานด้วยสิ และเมื่อดูผ่านไปสองตอนก็พบว่านี่คือเรื่องน้ำเน่าเสียเต็มประดาว่าด้วยเรื่องของการสวมรอยเป็นทายาทเศรษฐีแต่กลายเป็นว่ามีพลังจนขมในคอได้ตั้งแต่แรก
